Nagrania wideo po polsku, ukraińsku i angielsku z zakresu terapii poznawczo-behawioralnej (CBT - Cognitive-Behavioral Therapy): https://amie.ppv-stream.pl/
Najważniejsze rekomendacje:
Jak rozmawiać z osobami w kryzysie
1. Osoba, która ucieka przed działaniami wojennymi jest w SZOKU. Czuje przerażenie, odrealnienia, zagubienie. Stan szoku może trwać około trzech miesięcy!
Człowiek wtedy nie czuje ciała, nie czuje czy chce jeść, nie czuje czy chce pić. Osoba dorosła, jeśli ma pod opieką dziecko, reaguje tylko na potrzeby dziecka. Nie przyjmuje żadnych intelektualnych informacji.
Trzeba zadbać o to, by założył kurtkę, jak jest zimno, że musi się położyć spać, jak jest późno.
Osoba w szoku może zachowywać się agresywnie, być pobudzona, poddenerwowana, całkowicie nieadekwatnie reagować na bodźce.
2. Jest to jak żałoba, nie tylko jak po naturalnej śmierci bliskiej osoby, ale jak żałoba po wszystkim, co w życiu bliskie i znane oraz wizji własnej przyszłości, strata przeszłości oraz przyszłości.
3. Ważne są podstawowe informacje, jak funkcjonować w nowym otoczeniu, gdzie toaleta, jak naładować komórkę, jak zrobić sobie kawę, albo herbatę, zapewnić środki higieny osobistej, jak obsłużyć prysznic, wannę, krany, jak zamknąć drzwi, jak nagrzać ochłodzić pomieszczenie, jak otworzyć/zamknąć okna, jak się poruszać po okolicy, i jak przeprowadzić wszystkie sprawy formalne, krok po kroku.
4. Adaptacja, przy "zwykłej emigracji" tj. z wyboru trwa 3-5 lat!
JAK WSPIERAĆ OSOBĘ W SZOKU WOJENNYM?
1. Przywracać do czucia ciała - do czucia podstawowych potrzeb, jak zaspokojenie głodu, pragnienia, odpoczynku, ciepła.
2. Nie rozmawiać o tym, co się stało!!! Żeby nie wywoływać myśli retraumatyzujących. Nie wywoływać wspomnień!
3. Im większy krąg osób opiekujących, gotowych do kontaktu, tym większą ulgę to może przynieść, dać poczucie bezpieczeństwa, poczucie przynależności.
4. Jeśli osoba jest nieobecna myślami czy wpada w panikę, koncentrować jej uwagę na teraźniejszości, mówić, że teraz jest CAŁKOWICIE BEZPIECZNA, ŻE MOŻE TERAZ BYĆ SPOKOJNA, ŻE SĄ LUDZIE KTÓRZY SIĘ O NIĄ TROSZCZĄ, ŻE JUŻ JEST DOBRZE, ŻE TERAZ MOŻE ODPOCZĄĆ.
5. Kierować jej uwagę na jej ciało, czy jest jej wygodnie, ciepło, czy może się oprzeć, oddać ciężar ciała krzesłu, łóżku, sofie.- temu na czym siedzi.
6. Delikatny kontakt fizyczny jest bardzo wspierający - dotyk dłoni, objęcie, położenie dłoni na plecach, na ramionach.
7. Uśmiech!
8. DZIECI:
Dzieci PODWÓJNIE reagują na sytuację zagrożenia!
Mogą być bardzo zamknięte i może być bardzo trudno z nimi nawiązać kontakt Potrzebują DUŻO CIERPLIWOŚCI, ŁAGODNOŚCI I CZASU!!! Kierować ich myśli na tu i teraz, zajmować przyjemnymi aktywnościami!
9. Jeśli ktoś zacznie płakać - Być! BYĆ Obecnym! Nie bać się uczuć! To naturalna reakcja odprężenia! Pozwolić się wypłakać, to przynosi ulgę!
KIEDY ŚWIAT NAM SIĘ ZAWALI, OPARCIE, POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA DAJE ZWYKŁA NORMALNOŚĆ LUDZI WOKÓŁ.
